Eigenrisicodrager worden bij ziekte of WGA? Weet wat het inhoudt!

Wanneer jij eigenrisicodrager bent in het geval van ziekte of WGA, weet jij dan wat het allemaal inhoudt? Het is een lastig onderwerp en wij merken vanuit de praktijk dat hier ook veel vragen over zijn. Het kan in eerste instantie mooier klinken dan dat het daadwerkelijk is. Want er zitten een heel aantal risico’s en verantwoordelijkheden aan verbonden. Hieronder leggen wij uit wat ‘eigenrisicodrager’ zijn inhoudt, maar ook de risico’s die erbij komen kijken.

Wat houdt eigenrisicodrager in?

Als werkgever draag je het arbeidsongeschiktheid risico van je (ex-)werknemers. Kortom, je werknemers zijn verplicht verzekerd voor de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA). Na 2 jaar ziekte krijgen zij een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Het UWV voert de WIA uit, de kosten hiervan komen voor rekening van de werkgever. De WIA bestaat uit de volgende 2 regelingen: de WGA en WIA. De WGA staat voor, werkhervatting gedeeltelijk arbeidsgeschikten. De IVA staat voor, Inkomensvoorziening volledig arbeidsongeschikten.

Je bent, als eigenrisicodrager, dus onder meer verantwoordelijk voor de kosten van de WGA-uitkering (kan tot 10 jaar duren) én de re-integratie van je werknemers. De Ziektewetuitkering en de WGA-uitkering kunnen gezamenlijk oplopen tot een maximum van 12 jaar. Wanneer de werkgever een loonsanctie heeft gekregen voor niet voldoende re-integratie inspanningen, is het maximum géén 12- maar 13 jaar!

Het is mogelijk om je als werkgever (eigenrisicodrager) te verzekeren voor de kosten van de uitkering.

Het gaat hierbij wel om de werknemers die ziek worden nadat jij eigenrisicodrager bent geworden. Het dragen van eigen risico betekent dat je als werkgever minder aan arbeidsongeschiktheidspremies betaalt. Maar het brengt ook verantwoordelijkheden en verplichtingen met zich mee. Welke? Lees ze hieronder.

Verantwoordelijkheden en verplichtingen

Als eigenrisicodrager voor de WGA heb je de volgende verantwoordelijkheden en verplichtingen naar de desbetreffende (ex-) werknemer:

• Het UWV betaald de uitkering, maar verhaald op de eigenrisicodrager;
• De betaling van de re-integratie;
• Begeleiding bij zijn re-integratie, bijvoorbeeld door het aanbieden van scholing of sollicitatietrainingen en ook het controleren van zijn sollicitatie-inspanningen;
• Erop toezien dat hij of zij zijn wettelijke verplichtingen nakomt. Je hebt daarnaast zelf de bevoegdheid om een maatregel te hanteren indien er niet aan de verplichtingen voldaan worden.

Houdt er rekening mee dat je ook risicodrager/verantwoordelijke bent voor werknemers met een WGA-uitkering die niet meer bij je bedrijf werken, dus niet meer in dienst zijn. Ook als je stopt met het dragen van het eigen risico blijf je verantwoordelijk voor lopende WGA-uitkeringen en re-integratietrajecten.

Wat mag de werkgever verwachten van de werknemer?

Als werknemer mag je verwachten dat de werkgever er alles aan doet om de werknemer weer aan het werk te krijgen. Andersom mag de werkgever ook verwachten dat de werknemer er alles aan doet om passend werk te vinden. Ook dient de (ex-)werknemer zelf veranderingen in zijn situatie aan het UWV door te geven.

Aan welke voorwaarden moeten worden voldaan om daadwerkelijk eigen risicodrager te kunnen worden?

Als eigenrisicodrager voor de WGA moet er een garantieverklaring van een bank of een verzekeraar klaarliggen. Hierin staat dat de bank of verzekeraar je de garantie geeft dat je de verplichtingen tegenover je werknemers kunt voldoen.

Kan iedereen eigenrisicodrager worden?

In principe kunnen grote als kleine bedrijven eigenrisicodrager worden. Een onderneming die bestaat uit een hoofdvestiging en nevenvestigingen kan alleen als geheel eigenrisicodrager worden. Een filiaal of vestiging van deze onderneming kan dus niet zelfstandig eigenrisicodrager worden. Ook startende ondernemers kunnen eigenrisicodrager worden. Een startende ondernemer kan eigenrisicodrager worden wanneer hij of zij zichzelf ook daadwerkelijk werkgever kan noemen, dus personeel in dienst heeft.

Wanneer de keuze maken voor het dragen van de eigen risico? Lees nu de voor- en nadelen!

Nu je bovenstaand hebt kunnen lezen wat de verantwoordelijkheden en risico’s zijn van het dragen van de eigen risico. Bespreken wij nu in welke situatie het relevant is om ervoor te kiezen om eigenrisicodrager te worden en wat uiteindelijk de voor- en nadelen zijn.

Is de kans waarbij je werknemer beroep moet doen op een WIA-uitkering nihil? Dan is het dragen van de eigenrisico zeker het overwegen waard. In dat geval wordt dan alleen de basispremie betaald. Daarnaast ben je niet alleen verantwoordelijk voor het vaste personeel, maar ook flexwerkers met een WGA-uitkering.

Hieronder een kort overzicht m.b.t. de voor- en nadelen:

Voordelen:

• Als werkgever betaal je geen gedifferentieerde premie WGA binnen de Werkhervattingskas.
• Als je eigenrisicodrager wordt, mogen de “staartlasten” bij het UWV achterblijven. De werkgever begint dus “schoon” aan het eigenrisicodrager schap. Vooral de 1^e periode van het eigenrisicodrager schap is daarmee financieel aantrekkelijk.
• Als werkgever zijnde heb je zelf meer grip op de schadelast.

Nadelen:

• Als werkgever draag je zelf de lasten van de WGA-uitkeringen en de kosten voor de re-integratie.
• Als de werkgever in het verleden veel instroom heeft gehad, kan de garantstelling in combinatie met een verzekering duur zijn.
• Als je als werkgever weer wilt stoppen met het eigenrisicodrager schap, houdt hij of zij het zogenaamde uitlooprisico. Als werkgever moet je de werknemers met een uitkering blijven begeleiden.
• Sanctioneren is lastiger, omdat de werkgever dan als zelfstandig bestuursorgaan moet optreden en daar worden strikte eisen aan gesteld.

Afsluitend zijn er jaarlijks 2 momenten waarop een verzoek voor eigenrisicodrager ingediend kan worden. Per 1 januari en per 1 juli kan er een verzoek worden ingediend. Houd er rekening mee dat 13 weken voor die datum de aanvraag bij de Belastingdienst binnen moet zijn: dus uiterlijk 31 maart, of 1 oktober.